Organska hemija Volhard – udžbenik

Description

Organska hemija Volhard

Napisao: Vollhardt

U najnovijem izdanju udžbenika Organska hemija od Volharda, studenti se u okviru jednog ili više poglavlja postupno uvode u složeno gradivo. Osim klasičnih reakcija, navedene su i nove, tako da je upućivanjem u savremene tokove razvoja organske hemije zadržan uobičajen pristup proučavanju te oblasti. Praćenje i savlađivanje gradiva olakšano je brojnim ilustracijama, isticanjem važnih detalja i sažetim izvodima na kraju svakog poglavlja. Takođe, grupne vežbe, zadaci i mogućnost dopune datog gradiva putem povezivanja na odgovarajuću veb-stranu ohrabruju slobodno razmišljanje, diskusiju i povezivanje znanja iz prethodnih poglavlja. Vrlo značajnu novinu čine izdvojeni prikazi različitih mogućnosti primene organske hemije i u drugim naučnim disciplinama. Takođe, dati su i brojni primeri i objašnjenja nekih biološki i medicinski važnih jedinjenja i procesa u kojima učestvuju.

Biografija autora:

K. Peter C. Vollhardt rođen je 7. marta 1946. godine u Madridu, Španija. Odrastao je u Madridu i Buenos Airesu, Argentina, gde je završio osnovnu školu. Nakon toga, preselio se u Nemačku i završio srednju školu u Minhenu, gde je na Univerzitetu u Minhenu stekao Vordiplom iz hemije. Godine 1968. prešao je na Univerzitetski koledž u Londonu, gde je 1972. doktorirao iz hemije pod mentorstvom profesora P. J. Garratta. Nakon dve godine kao postdoktorski saradnik kod profesora R. G. Bergmana na Kalifornijskom tehnološkom institutu, postavljen je za asistenta profesora na Univerzitetu u Kaliforniji, Berkli. Godine 1975. postao je glavni istraživač Odeljenja za materijale i hemijske nauke u Laboratoriji Lawrence Berkeley. Do 1982. godine promovisan je u redovnog profesora, a od 1983. do 1987. bio je i glavni istraživač u Centru za napredne materijale u istom laboratoriju. Bio je asistent dekana na Koledžu za hemiju od 1996. do 2004. Član je Nemačkog hemijskog društva, Hemiskog društva u Londonu, Američkog hemijskog društva i Sigma Xi.

Između 1966. i 1969. bio je stipendista Fondacije Studienstiftung des deutschen Volkes, a 1975. dobio je letnju stipendiju fakulteta Regents’. Bio je gostujući profesor na univerzitetima u Parizu u Orsayu, Bordou, Lionu, Renu, Parizu VI, Marseju i Rimu Tor Vergata. Dobitnik je stipendije Fondacije Alfred P. Sloan (1976–1980) i stipendije za nastavnike Camille and Henry Dreyfus (1978–1983). Godine 1983. nagrađen je Adolf Windaus medaljom Univerziteta Georg August u Getingenu i izabran od strane Science Digest-a kao jedan od “100 izuzetnih mladih naučnika u Americi”. Od 1984. do 1989. bio je pomoćni urednik časopisa Synthesis, a zatim glavni urednik časopisa Synlett, koji je osnovao 1990. Ostao je pomoćni urednik časopisa nakon što je 2015. godine napustio poziciju glavnog urednika. Dobitnik je i profesure za istraživanje Miller u rezidenciji (1985–86), nagrade starijeg naučnika Humboldt (1985. i 1992.), nagrade ACS za organometalnu hemiju (1987), te mnogih drugih priznanja i nagrada.